Wiosna w Ruderii

 Wiosna w Ruderii pojawia się w czasie, który pamiętam z dzieciństwa. Piszę tak, bo np. w dużym mieście, położonym na Równinie Wrocławskiej wiosna przychodzi szybciej, tak ok. o 2 tygodnie szybciej niż np. w Górach Izerskich. To mnie bardzo cieszy, bo w Ruderii zawsze jestem we właściwym czasie, miesiącu czy porze roku. Chociaż zimy już nie są takie, jak np. 16-17 lat temu.

Doczekaliśmy się kilku zawsze cieszących nas zakwitów:), zilustruje to parę zdjęć poniżej.

Teraz cieszę się również z roślin, które kiedyś usuwałam.Mam na myśli bluszczyk kurdybanek czy podagrycznik. Cieszę się, bo zaczęłam je zbierać i przygotowywać do jedzenia.Jestem początkująca, więc żadnych rad nie dam, ale chętnie przeczytam porady osób bardziej doświadczonych w konsumpcji tzw. chwastów:)

Jednak nie będę pisać tu regularnie, uznałam,że najlepszą formułą dla mnie będzie post na jakiś czas, sygnał,że jestem. Myślałam nad tym trochę i myślę,że wtedy, te parę lat temu, prowadzenie regularnie bloga to była dla mnie idealna aktywność. Teraz: raz na jakiś czas dam znać:) 

Te liście to nasz czosnek niedźwiedzi - dopiero teraz, lada chwila, zakwitnie. 

To nasze małe krzaczki rododendronów:)

Co robiłam, gdy mnie nie było

 Ostatni wpis (przed reaktywacją) pochodzi z 2016 roku. Właściwie, to od 2013 roku stopniowo coraz mniej pisałam postów. Przyczyna była prozaiczna - wróciłam do pracy (a właściwie zaczęłam nową pracę) po urlopie rodzicielskim. Naturalne stało się to, że czas na pisanie postów haniebnie mi się skurczył i tak to się potoczyło...Ale nie samą pracą i tzw. domem człowiek żyje. Chciałabym napisać o swoim hobby, o którym skrycie marzyłam już od dawna, ale brakowało mi odwagi, wiedzy i chyba tzw. kopa do jego realizacji. Od wielu lat moim marzeniem było robienie  własnego mydła. W ręcznie robionych mydłach pociągało mnie wszystko - a najbardziej chyba to, że można decydować o jego składzie, zapachu  czy kolorze. Pamiętam, gdy byłam w ciąży z synem (a było to już 20 lat temu) przeglądałam któryś z numerów "M jak mieszkanie" - znalazłam tam przepis na łatwe zrobienie własnego mydła w domu Był to przepis bardzo prosty na mydła glicerynowe, chyba z dodatkiem kupnych drogeryjnych mydeł. Wtedy błysnęła mi myśl: a może spróbuję? Czasopismo gdzieś mi przepadło, a ja wkrótce miałam ważniejsze sprawy na głowie niż robienie mydeł. Mijał czas, zapomniałam o swoim pomyśle, ale odwiedzałam mydlarnie i czasami kupowałam ręcznie robione kostki. Nie ukrywam, że ceny były dla mnie zbyt wysokie. Z czasem okazało się, że jesteśmy alergikami i tzw. mydła w płynie bardzo wysuszają nam skórę. Przypomniałam sobie swój pomysł sprzed lat i w swoje urodziny 4 lata temu złożyłam sobie postanowienie, że w listopadzie (urodziny mam w październiku) wezmę się za naukę i zrobię swoje pierwsze mydło. Staram się dotrzymywać obietnic i  zaczęłam czytać blogi mydlarskie, a jest ich na szczęście  sporo! Czytanie ich jeszcze bardziej zmotywowało mnie do działania. Obejrzałam filmik, gdzie pokazano, jak można zrobić mydło w domowych warunkach, nie posiadając wymyślnych i drogich sprzętów. Zamówiłam składniki, kupiłam odpowiedni garnek, blender tylko do mydła i pełna obaw zrobiłam swoje pierwsze mydło:)! Pamiętam, że nie mogłam spać z emocji:) I tak się zaczęło. W czasie pandemii, gdy byliśmy zamknięci w domu, robiłam mydło co drugi dzień:) Teraz robię je znacznie rzadziej. Dodatki do mydeł zbieram w Przecznicy - jarzębinę, pokrzywę, dziurawiec czy inne zioła. Dzisiaj zrobiłam mydło z użyciem odwaru z pokrzywy, wrotycza, rumianku (składniki z Przecznicy) i startych pestek awokado. Okazało się, że nasze domowe przecznickie myszki bardzo lubią moje mydła - kiedyś zjadły całą kostkę:). Poniżej trochę  zdjęć moich mydełek. Może kogoś to zainspiruje:)?

 

Jesień

Lubię jesień, chyba najbardziej wtedy cieszę się, że nie jest tak gorąco, światło jest nieco inne, przyroda wydaje owoce (lubię je!) i nastaje czas na przygotowanie się do zimy, zamierania przyrody, długaśnych wieczorów i nocy, zaspanego kota rano, niespiesznej kawy w wyrku o poranku, kubków kakao wieczorem przy książce...Lubię bardzo ten czas. Kiedyś, gdy byłam dzieckiem, lubiłam jesień jeszcze za to, że zaczynała się szkoła (tak! nie mogłam doczekać się początku roku szkolnego;)).

Poniżej nieudolnie sfotografowane dary jesienne naszej Ruderii. Znaczną część jabłek już zebrałam i przetworzyłam na musy oraz z obierek kompoty (wypijane na bieżąco, bez dodatku cukru). Te czerwone owoce to dereń jadalny, w tym roku nie dopisała porzeczka czerwona, ani jarzębina (muszę zebrać trochę jarzębiny-uwielbiam ją!)

puk, puk...

Trochę (bardzo!) zaniedbałam bloga. Nie pisałam przez  7 lat (sic!!!). Postanowiłam wrócić do pisania. Mam nadzieję, że uda mi się wytrwać w postanowieniu. Jako zwiastun zmian zamieszczę zdjęcie kwitnącego rododendrona ruderyjnego (zdjęcie wykonane pod koniec maja). Może rododendron przyciągnie czytelników sprzed lat:)

urlop w ruderyjnym klimacie

Urlop, jak od paru już lat, spędzam lub spędzamy razem w Ruderii. Nie tylko w samym domu (do wiecznego remontu), ale błąkamy się po okolicach (w tej chwili zaabsorbowani jesteśmy remontem...ale póki co w mieszkaniu w mieście). Uczestnik, nazwany tak gdzieś kiedyś w jakimś poście - popularnie zwany w realu mężem i tatą :)- sporo się nauczył i sporo rzeczy sam wykonuje już w Ruderii - od renowacji drobnych mebli (ale szafa po Oswaldzie jest już w planach) po nieco grubsze pomyślunki. Co najpiękniejsze jest w tym wszystkim? Sami wiecie,Wy właściciele starych domów...

Poniżej - kilka fotek , obrazujących nasz pierwszy tydzień urlopu w Przecznicy.

ktoś pyta o grzyby? jest ich mnóstwo, tu na Tłoczynie-5 kozaków na planie

fajny ptaszor - tu wiadomo,szuka żarła

nasza wycieczka do Gross Iser:) nas najbardziej interesowały ruiny, ale ciasto z jagodami w Chatce Górzystów było warte tych kilometrów :)

takie rzeczy - na szlaku żółtym od Gross Iser do Rozdrożą Izerskiego

nasze dzieci plus moja ciemnowłosa siostrzeniczka z UK  na wycieczce, na tym ostatnim zdjęciu nasza wyrośnięta Jagoda:)

W naszym domu zaszło parę zmian - z czasem wrzucę te "nowinki" tutaj.Póki co-czekają nas zakupy remontowe w miejskim mieszkaniu i wytęskniony powrót do urlopu w Ruderii. Relacja ruderyjna pojawi się oczywiście ...

kamienny pomniczek na Tłoczynie

Tłoczyna złażona wiele razy przez Uczestnika, a dopiero dzisiaj zobaczył po raz pierwszy na niej to:

napis dość nieczytelny:inicjały i daty, ale jakie? trzeba iść tam z wodą

małe kroczki

Przyznaję - paskudnie zaniedbałam przez ostatnie miesiące bloga. Zaniedbałam również regularne odwiedzanie innych blogów, jednym słowem nie było mnie w blogosferze dobrych parę miesięcy. Zamierzam się poprawić, naprawdę:)
 Na początek - szybka akcja sprzed tygodnia pt.: "rozpadające się okienko" w części gospodarczej naszej chałupy. Dwa zdjęcia z serii "przed, po":

ps. a nasza młoda Jagoda chyba ma żyłkę poszukiwacza - znalazła w pobliżu domu przedwojenną filiżankę (podobne przedwojenne mamy z Breslau) - całą i zdatną do użytku, o.